De laatste weken

Zoveel zin ik 5 maanden geleden had om naar Italië te gaan, zo weinig zin had ik er ditmaal in. Ik had liever het Nederlandse voetbal willen volgen omringd door Nederlanders, en mijn familie en vrienden nog even iets langer om me heen gehad. Het is toch wel heel erg fijn om mezelf verstaanbaar te kunnen maken zonder er moeite voor te hoeven doen en even geen verantwoordelijkheid te hebben over twee kinderen die de hele dag om me heen dartelen en graag heel veel aandacht van me willen.

Mijn kortstondige verblijf in Nederland was absoluut een succes. Maar ach, het is nog maar een maand en wat dagen, en de omstandigheden hier in Italië zijn ook absoluut niet slecht. De temperatuur ligt minstens 10 graden hoger en het is zonniger. Bovendien hoef ik niet meer een lange afstand af te leggen voordat ik me weer in de bewoonde wereld bevind. En met name Amanda kan niet te lang zonder me, nu nog niet in ieder geval.

Amanda heeft sinds begin juni zomervakantie en haar ouders hebben er voor gekozen om haar dit jaar niet naar een zomerkamp te sturen. Ook heeft ze niet echt vriendinnen en dus is ze hele dagen thuis. Ze is ontzettend slecht in het vermaken van zichzelf, het liefste wil ze dan ook dat ik de hele dag door wat met haar onderneem. Maar omdat ze een heel sterk en overheersend karakter heeft is er maar weinig ruimte over voor wat Amadeo of ik wil. En als het niet gaat zoals zij het wil, dan volgt er standaard een weerwoord, die ik meestal gewoon negeer omdat ik duidelijk ben geweest, maar dat doet haar niks. Doodvermoeiend soms, vooral als ze Amadeo er in mee trekt. De opvoeding in Nederland verschilt op verschillende vlakken echt wel met die in Italië, de mate waarin ze consequent opgevoed worden is er een van.

Anderzijds laat Amanda op haar manier wel merken dat ze (gelukkig) nog steeds heel blij met mij is. Voor mijn vertrek had ze van haar eigen geld een kettinkje voor me gekocht waar een ‘M’ in strass steentjes aan bungelde. En toen ik gisteren thuis kwam had ze een tekening gemaakt met ‘Welcome back Marrit/Lolo’ waarop ze een zelf in elkaar geknutseld envelopje had bevestigd met daarin een kauwgompje. Ook had ze met haar vader en Amadeo een cadeau voor me meegenomen uit het Comomeer waar ze een weekend door hadden gebracht toen ik in Nederland was.

De ontwikkeling van Amadeo is erg leuk om mee te maken, hij groeit behoorlijk snel en leert steeds meer woorden. ‘Tiao Lolo’ zegt hij nu voor het slapen gaan of als hij weg gaat. ‘Ciao’ met een ‘C’ krijgt hij echter nog niet over zijn lippen, maar het begint er steeds meer op te lijken. Hij begint het zo nu en dan ook aan te geven als hij geplast heeft, ‘Pipi’ zegt hij dan, en als ik hem vervolgens voor de grap vraag ‘Where?’ dan wijst hij met zijn vingertje de plaats aan, ‘La’.

De Engels sprekende Italianen heb ik nog steeds niet echt weten te ontdekken maar ik ga af en toe met Elena ergens heen. Zo zijn we de zaterdag voordat ik naar Nederland ging met haar familie en nog een Engels sprekende vriendin van haar naar ‘de kunstnacht’ in Venetië geweest. De keren ervoor dat ik in Venetië geweest ben (een keer voor een fotoshoot met twee meisjes, en een keer met mijn verjaardag) kon ik de romantiek van Venetië niet echt ontdekken. Maar deze keer waren we er op een avond en dat verandert de gehele stad, niet is alleen de temperatuur dan aangenamer ook is het stukken rustiger en het lijkt dan allemaal al zo anders.

Daarnaast ben ik om de verveling tegen te gaan een keer in mijn eentje naar het strand in Jesolo geweest. Het is een mooie plaats, toeristisch dat wel, het heeft lange brede stranden en de langste boulevard van Europa. Helaas moest ik mijn bezoekje aan Jesolo achteraf bekopen met een verbranding zoals ik die nog nooit eerder had gehad. Niet was ik alleen over mijn hele lichaam verbrand, ook was ik avonds zo duizelig dat ze mijn hartslag maar opgemeten hebben die veel te laag bleek te zijn. Gelukkig kon ik de opvolgende nachten nog wel goed doorkomen en uiteindelijk heb ik er niet eens zoveel last van gehad.

Sinds kort volg ik een cursus Italiaans bij de LOI, dit gaat niet alleen veel sneller dan met mijn privé leraar die het altijd druk heeft, maar het is ook effectiever en er wordt op deze manier meer structuur aangebracht omdat ik nu ook lesmateriaal heb.

Voor de laatste weken heb ik nog niet heel veel plannen gemaakt. Maar een ding is zeker; 11 augustus zijn mijn ouders weer in Italië en na een vakantie bij het Comomeer ga ik met hun weer naar huis om niet veel later naar Denemarken te vertrekken waar ik 8,5 maand aan The European Film College zal gaan studeren.

Maar voorlopig geniet ik nog even van de warmte in Italië en mijn tijd hier.

Ciao,