Bella Italia
Door: Marrit
Blijf op de hoogte en volg Marrit
13 Februari 2014 | Italië, Oderzo
Gisteren ben ik om 5 voor half 8 geland op het vliegveld Marco Polo te Venetië. Ik had geluk want ik had een plekje bij het raam en we vlogen tijdens zonsopgang de zon tegemoet. Het was heel erg helder weer overal dus ik kon alles mooi zien. Vooral de Alpen lagen er mooi bij.
Even tussendoor voor de mensen die zich afvragen wat ik in Italië moet; ik ben hier voor een halfjaar als au pair en ben dus tijdelijk gestopt met de opleiding.
Ik ben, jawel, niet eens verdwaald op het vliegveld. Zelfs niet op Schiphol, al moet ik zeggen dat ik alleen het stukje na de douane zelf heb moeten doen in Amsterdam. Op het vliegveld in Venetië stond mijn gezin voor het aankomende halfjaar me al op te wachten. Behalve de kleine Amadeo want hij was wat ziek.
Het gezin bestaat uit een vader (afgekort Alex) en moeder (afgekort Ale) van beide 42. De moeder is fotografe en praat ontzettend veel. De vader is architect. Ze hebben twee kinderen. Amanda is 7 jaar en Amadeo wordt in maart 2 jaar.
Eenmaal aangekomen in Oderzo zijn we eerst naar een klein cafeetje geweest om te ontbijten. Een chocolade croissantje en een cappuccino in de ochtend is hier heel normaal, kan ik wel aan wennen denk ik. Daarna ging de vader naar huis en liepen we nog 'even' de markt over. De moeder heeft vrijwel nooit vrij en daar genoot ze ook van. De markt is best groot en ze verkopen echt van alles. Ook heb ik al behoorlijk wat winkels gezien (kleding en schoenen zijn niet te betalen). Ze hebben er overal bakkerijen waar ze enorme taarten verkopen en ontelbaar verschillende koekjes. Ale bestelde nu al een taart voor Amadeo, het wordt er een met meerdere verdiepingen en dat terwijl hij pas 2 jaar wordt.
Ze leven in een typisch Italiaans huis, en het is roze.. Overal hangen spiegels en binnen is het huis voornamelijk wit met rood. Volgens Ale hangt Alex steeds meer spiegels op, zodat Ale zelf kan zien dat ze dik is (wat ze overigens niet echt is). Ze bracht het wel iets subtieler en hij heeft het vast ook wat subtieler bedoeld maar ik vond het wel een grappig verhaal.
Middags ben ik met Amanda naar buiten geweest, naar de piazza (het plein) en een speeltuin. Amanda wilde me van alles laten zien dus we hebben ook nog even een kijkje genomen in een katholieke kerk. Misschien dat het dan toch ooit nog goed komt met mijn interesse in culturele activiteiten zoals dat.
Rond 8 uur gingen we avondeten. En dat zijn echt ongekende hoeveelheden en tijden om te eten. Ook eten ze hier twee keer warm. En als ik dan eindelijk, na veel moeite, mijn bord op heb dan komen ze ook nog aan met koekjes, (veel) chocola, thee en koffie.
Na het eten heb ik Amanda geholpen met haar tekeningen voor Valentijnsdag. Zulke dagen worden hier veel grootser gevierd dan in Nederland en dat vind ik niet echt nodig. Enfin, Amanda beleeft er veel plezier aan. Ale iets minder, Alex is niet zo romantisch.Zij probeerde wat subtiele hints te geven en Alex reageert daar op met het antwoord dat alle restaurants vol zitten op Valentijnsdag.
Ik had zo ongeveer wel tegelijk met Amanda op bed gewild maar Ale vroeg of ik misschien nog een film wilde kijken. Bovendien was het nog maar 10 uur. Zelf ging Ale bezig met haar werk (Waar ze overigens echt onwijs veel tijd in steekt, ze vertelde me ook dat er soms maanden zijn dat ze geen enkele dag vrij heeft, zelfs niet op zondag!). Van de film verstond ik natuurlijk he-le-maal niks want net zoals de Duitsers en de Fransen vinden ook de Italianen het nodig om iedere film na te synchroniseren in hun eigen taaltje. Later kwam ik erachter dat je de film op tv ook kunt omzetten naar het origineel, maar ja toen was de film al bijna afgelopen..
Ik moet zeggen dat ze hier wel degelijk patriottisch zijn, zo ongeveer niemand spreekt hier Engels (ja, in mijn gastgezin wel gelukkig). Ze spreken zelfs als ze weten dat je er niks van verstaat toch lekker Italiaans tegen je. Maar goed, zo leer ik het toch het snelste en dat was ook wel een doel aankomende halfjaar. En ik krijg ook nog Italiaanse les dus dat moet wel goed komen. Bovendien doet mijn moeder dat ook altijd bij iedereen en ook al is het verschil tussen Nederlands en Fries kleiner, stop er alsjeblieft mee want ik begin spontaan in karma te geloven.
Vannacht heb ik wel redelijk geslapen. De vorige au pair had me gewaarschuwd voor een koude kamer maar dat vond ik persoonlijk alles meevallen en zoals jullie weten; ik heb het altijd koud.
Vandaag hebben we niet veel gedaan. Amanda ging gewoon naar school en Amadeo is nog steeds wat ziekjes. Hij heeft geen koorts maar slaapt heel veel en is heel erg rustig. Zijn moeder heeft dit echt nog nooit meegemaakt dus ze is wel wat bezorgd.
Ik weet nog niet precies wat me te wachten staat de aankomende dagen, maar Ale gaat morgen weer naar haar werk dus dan sta ik er alleen voor. Alhoewel.. Ale haar studio is vlakbij en beiden komen ze tussen de middag ook nog wel minstens anderhalf uur thuis. Carnaval zit er bijna aan te komen en ik hoop dan ook een paar dagen in Venetië door te kunnen brengen.. Maar eerst morgen Valentijnsdag, ik ben benieuwd of Alex nog wat heeft voor Ale, al acht ik de kans klein.
Ciao
Even tussendoor voor de mensen die zich afvragen wat ik in Italië moet; ik ben hier voor een halfjaar als au pair en ben dus tijdelijk gestopt met de opleiding.
Ik ben, jawel, niet eens verdwaald op het vliegveld. Zelfs niet op Schiphol, al moet ik zeggen dat ik alleen het stukje na de douane zelf heb moeten doen in Amsterdam. Op het vliegveld in Venetië stond mijn gezin voor het aankomende halfjaar me al op te wachten. Behalve de kleine Amadeo want hij was wat ziek.
Het gezin bestaat uit een vader (afgekort Alex) en moeder (afgekort Ale) van beide 42. De moeder is fotografe en praat ontzettend veel. De vader is architect. Ze hebben twee kinderen. Amanda is 7 jaar en Amadeo wordt in maart 2 jaar.
Eenmaal aangekomen in Oderzo zijn we eerst naar een klein cafeetje geweest om te ontbijten. Een chocolade croissantje en een cappuccino in de ochtend is hier heel normaal, kan ik wel aan wennen denk ik. Daarna ging de vader naar huis en liepen we nog 'even' de markt over. De moeder heeft vrijwel nooit vrij en daar genoot ze ook van. De markt is best groot en ze verkopen echt van alles. Ook heb ik al behoorlijk wat winkels gezien (kleding en schoenen zijn niet te betalen). Ze hebben er overal bakkerijen waar ze enorme taarten verkopen en ontelbaar verschillende koekjes. Ale bestelde nu al een taart voor Amadeo, het wordt er een met meerdere verdiepingen en dat terwijl hij pas 2 jaar wordt.
Ze leven in een typisch Italiaans huis, en het is roze.. Overal hangen spiegels en binnen is het huis voornamelijk wit met rood. Volgens Ale hangt Alex steeds meer spiegels op, zodat Ale zelf kan zien dat ze dik is (wat ze overigens niet echt is). Ze bracht het wel iets subtieler en hij heeft het vast ook wat subtieler bedoeld maar ik vond het wel een grappig verhaal.
Middags ben ik met Amanda naar buiten geweest, naar de piazza (het plein) en een speeltuin. Amanda wilde me van alles laten zien dus we hebben ook nog even een kijkje genomen in een katholieke kerk. Misschien dat het dan toch ooit nog goed komt met mijn interesse in culturele activiteiten zoals dat.
Rond 8 uur gingen we avondeten. En dat zijn echt ongekende hoeveelheden en tijden om te eten. Ook eten ze hier twee keer warm. En als ik dan eindelijk, na veel moeite, mijn bord op heb dan komen ze ook nog aan met koekjes, (veel) chocola, thee en koffie.
Na het eten heb ik Amanda geholpen met haar tekeningen voor Valentijnsdag. Zulke dagen worden hier veel grootser gevierd dan in Nederland en dat vind ik niet echt nodig. Enfin, Amanda beleeft er veel plezier aan. Ale iets minder, Alex is niet zo romantisch.Zij probeerde wat subtiele hints te geven en Alex reageert daar op met het antwoord dat alle restaurants vol zitten op Valentijnsdag.
Ik had zo ongeveer wel tegelijk met Amanda op bed gewild maar Ale vroeg of ik misschien nog een film wilde kijken. Bovendien was het nog maar 10 uur. Zelf ging Ale bezig met haar werk (Waar ze overigens echt onwijs veel tijd in steekt, ze vertelde me ook dat er soms maanden zijn dat ze geen enkele dag vrij heeft, zelfs niet op zondag!). Van de film verstond ik natuurlijk he-le-maal niks want net zoals de Duitsers en de Fransen vinden ook de Italianen het nodig om iedere film na te synchroniseren in hun eigen taaltje. Later kwam ik erachter dat je de film op tv ook kunt omzetten naar het origineel, maar ja toen was de film al bijna afgelopen..
Ik moet zeggen dat ze hier wel degelijk patriottisch zijn, zo ongeveer niemand spreekt hier Engels (ja, in mijn gastgezin wel gelukkig). Ze spreken zelfs als ze weten dat je er niks van verstaat toch lekker Italiaans tegen je. Maar goed, zo leer ik het toch het snelste en dat was ook wel een doel aankomende halfjaar. En ik krijg ook nog Italiaanse les dus dat moet wel goed komen. Bovendien doet mijn moeder dat ook altijd bij iedereen en ook al is het verschil tussen Nederlands en Fries kleiner, stop er alsjeblieft mee want ik begin spontaan in karma te geloven.
Vannacht heb ik wel redelijk geslapen. De vorige au pair had me gewaarschuwd voor een koude kamer maar dat vond ik persoonlijk alles meevallen en zoals jullie weten; ik heb het altijd koud.
Vandaag hebben we niet veel gedaan. Amanda ging gewoon naar school en Amadeo is nog steeds wat ziekjes. Hij heeft geen koorts maar slaapt heel veel en is heel erg rustig. Zijn moeder heeft dit echt nog nooit meegemaakt dus ze is wel wat bezorgd.
Ik weet nog niet precies wat me te wachten staat de aankomende dagen, maar Ale gaat morgen weer naar haar werk dus dan sta ik er alleen voor. Alhoewel.. Ale haar studio is vlakbij en beiden komen ze tussen de middag ook nog wel minstens anderhalf uur thuis. Carnaval zit er bijna aan te komen en ik hoop dan ook een paar dagen in Venetië door te kunnen brengen.. Maar eerst morgen Valentijnsdag, ik ben benieuwd of Alex nog wat heeft voor Ale, al acht ik de kans klein.
Ciao
-
13 Februari 2014 - 18:31
Jildau:
Hoihoooii,
Wat een ontzettend leuk verhaaltje, toch zo'n ander land en andere gewoontes ook al is het Europa. Erg interessant om daar nu middenin te staan lijkt mij.
Ik had niet in de gaten dat je zo snel al weg zou.
Ik hoop dat je er dubbel en dwars van gaat genieten en geloof mij, dat half jaartje is eerder om dan je lief is.
Leafs -
13 Februari 2014 - 19:42
Tante Gerrie:
Hoi Marrit,
Wat leuk om te lêzen, sa bliuwe we moai op de hichte en dat wolle we it leafst.
Ik bin tige benijd oft it sa goed bliuwe sil mei dyn net-ferdwalen.... -
13 Februari 2014 - 21:21
Douwe:
Leuk om te lezen! Ik blijf het wel volgen denk ik ;) Veel plezier daar! -
13 Februari 2014 - 21:26
Roelie:
Hee Marrit, wat in leuk ferhaal! Foaral mei trochgean. Hoe is it mei it iten, meist it measte wol?
-
14 Februari 2014 - 06:40
Sara:
Hey marrit,
Wat een verhaal!
Knap dat je niet vent verdwaald op schiphol. ;))
Ik mis je echt heel erg, nu al!
Volgensmij heb je het erg leuk daar.
Misschien krijg je ook nog wel post van iemand ;))
Ik mis je -
15 Februari 2014 - 22:49
Tante Fokje:
Hé Marrit,
Wannear komt it folgende ferslach? De earste wie leuk om te lêzen ........
Groetnis Fokje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
